12 Mart 2010 Cuma

ismim clementinekarenmarlausagikevoksofidenizamelieholybrigdet.. tanıştığıma çok memnun oldum..


her şeyden çabucak etkilenme ve beğendiğim rolü çalma huyumu hiç sevmiyorum. bu yüzden kendi benliğimle tam olarak tanışamadım henüz. aidiyet duygum hala çok primitif.

çoğu zaman okuduğum bir kitapta ya da izlediğim bir filmdeki kadın oluveriyorum. onlara özenmek ya da "keşke o ben olsaydım" demek değil bu. sanırım onlara yakın olan bir parçam her zaman "hazır ol" da bekliyor.

birinin saçına bayılırım bir anda "o" olurum. birinin mücadelesine hayran kalırım, bir anda "o" olurum. biri salya sümük ağlar "işte bu benim" derim. ne zaman kendim olacağım bilmiyorum. galiba bağırıp çağırdım zamanlar, huysuzluğum "tavan" yaptığı zamanlarda kendim oluyorum.

ama diğer taraftan da -bu biraz şizofrenik gelebilir- sanki birileri tarafından izlenip, o karakterlerle bir şekilde tanışmam sağlanıyormuş gibi geliyor. yani her şey çok planlı. kitabı okumam, etkilenmem, o karakterin rolünü çalmam, melankolizme tutulmam..

eğer bu yazıyı anlamamışsanız, anlatamamışımdır ne demek istediğimi..

kendimi, "özün özü" beniı bulduğum zaman haber veririm mutlaka.


Hiç yorum yok: