sahnede bir arp duruyor. nasıl bir konser, nasıl insanlar gelip şarkı söyleyecekler? bu arpı kim çalacak?" sorular, sorular ve sorular.. beynimde dönüyorlar. halay çekenler, heyecanla bağıranlar, böyle bir zaman da böyle bir konsere gelmenin tadını çıkaranlar..o yanık stranlara, o hisli dengbejlere rağmen çoşkulular. sonra merakım gideriliyor. sahneye pırıl pırıl bir kadın çıkıyor, simsiyah, upuzun saçlarıyla. geçiyor arpın başına. yanında tef çalan genç bir çocuk. başlıyorlar ninni gibi, masal gibi şarkılar söylemeye. işte o kadın tara jaff. ve ben öylesine mutlu oluyorum ki böyle bir kadını tanımakla. bugüne kadar nasıl kaçırmışım, nasıl bulamamışım bu sesi diye hayıflanıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder