20 Nisan 2010 Salı

güzin abla olmaktan sıkıldım :/

güzin abla gibi hissediyorum. sadece sorunlarıyla geliyor arkadaşlarım yanıma.

tamam, sonuna kadar yanınızdayım ama, sinirlerimi bozuyor bir şeyler.

ayrılık acısının ne demek olduğunu çok iyi bilen şahsım, geçtiğimiz senenin ağustos - eylül - ekim aylarında ayrılıkların artması sonucunda, terk edilen arkadaşlarına destek olabilmek için varını yoğunu ortaya koymuştur. bu ayrılıkların artmasına sebep ıssız adam filmidir. bunu da ekleyeyim hemen. içimde kalırsa çatlarım çat diye ortadan.

terk edilen kızlarımız kendileri gelip de bana "allahın belası hayvan herif! siktir oldu gitti" diye ağlamamışlardır. tam aksine ben durumlarında bir terslik olduğunu fark edip "hayırdır?" ile başlayan sorular sormuşumdur. feysbuk sağolsun, "in a relationship"ten "single" a geçenleri gösteriyor. evet iyilik meleği mode on'du o anda tüm ruhum. acı çekiyorum ya!

hem kendime destek, yaşadıklarımı paylaşmak için, hem de acıyı iyi bildiğim için arkadaşlarıma yardım olsun diye güzin ablalık yapmaya başladım. çok kere buluştum. bütün gün aynı konu, aynı isimler, aynı hayaller ve aynı diyaloglar kullanılıyordu.

belli bir yerden sonra "kusasım" geldiği ve yeni denizlere yelken açmaya niyetim olduğu için offlayıp pufflamaya başlamıştım. ama karşımdaki sevgili arkadaşlarım "ısrarla" eski sevgililerinden yani ıssız adamlardan bahsetmeye devam ediyorlardı. hala daha gözlerinde bir umut ışığı "ya dönerse? eğer dönerse ilk önce burnundan getircem, sonra da sarılcammm"...

çok değil bu konuşmalardan bir ay sonra bir arkadaşım yeni bir ilişkiye başladı. asla ilişkisinden haberim olmadı. ta ki bitene kadar.

bittikten ya da bitiş dönemine yakın olduğu zaman acısını paylaşmak üzere konuşuyorduk. tamam, eğer ben bunu yapabiliyorsam yani karşımdakini gerçekten rahatlatabiliyorsam ne mutlu bana.

bir başka arkadaşımın yine bir ilişkisi var. yine feysbuk sağolsun; ilişki kısmını görmesem "işi başından aşkın ondan arayıp sormuyordur" diye düşünebilirdim. hahahah ama değil işte. ilişkisi, sevgilisi var diye arayıp sormuyor. "öyle değil yaaa" dese bile inanmam.

hayır, sadece acı paylaşıcı gibi mi duruyorum uzaktan? lan ağladın omzumu verdim sana, destek olmak istedim. bunları paylaşırken iyi ama şimdi yeni bir şey var ve hiç haberim yok. sanıyorum kara gün dostu sıfatıyla tanıtılıyorum herkese. ya da benimle sevinç paylaşılmıyor, cıvıtıyorum. ya da nazarımın değdiğini düşünüyorlar bilemedim şimdi.

bilebildiğim tek şey bu saatten sonra güzin ablalık yapmayacağım. en azından en yakınımdakiler haricinde kimsenin derdini, tasasını, üzüntüsünü dinlemeyeceğim.

madem öyle işte böyle anasını satayım..

bu arada tespit yaptım. eski sevgili bir sendrom. evet. bulaşınca kurtulamıyorsun. kurtulmak için birini bulman şart. yoksa çok kafa şişirirsin eski sevgilim de eski sevgilim diye.

Hiç yorum yok: