beddua hoş dua aslında

yazmayacaktım ama.. dürtüyor şeytan beni. susamıyorum, susamayacağım. ama çok susadım.

hayatımdaki yediğim en büyük kazıklardan birini daha yedim. üstüne bir kutu ağrı kesici içecektim ama halim nice olur diye düşündüm. gururum incindi her şeyden önce, güvenim sarsıldı. hiç birinize güvenemeyeceğim bundan sonra.

insanoğlu çiğ süt emmiş diye boşuna dememiş atalarımız. en çok güvendiğin, en zararsız gördüğün hiç üşenmiyor, hiç korkmadan seni sırtından vurabiliyor. öyle merhametsiz, öyle hain bunlar.

sen hiç hain olabildin mi? ben, bana yapılana karşılık yine acıyorum en ufak bir şey olduğu zaman karşımdakine. e o zaman da kendimden tiksiniyorum, nefret ediyorum. sayesinde kaç zaman salya sümük ağladım o beş para etmez kimseye nasıl acıyabiliyorum? :

-allah'ın bana vermiş olduğu acıma duygusuna ve merhamete dayanarak!

keşke böyle biri olmasaydım.. yani iyi, iyi bir insan oluyorsun diğerlerinin gözünde. azize ilan etmelerine ramak kalıyor neredeyse.

azize olmak güzel de bana haksızlık yapana ben hala ekmek mi vereceğim?

bedduanın kralını ederim. hiç acımam o konuda.

"hiiiiiiiii! sakın beddua etme! döner dolaşır ayağına dolanır!"

yok canım! iyi ağzıma sıçsın millet ben hala "ya, rabbim sana en güzel şeyleri nasip etsin inşallah" mı diyeyim?

hahahayttttttttttt

"allah seni nasıl biliyorsa öyle etsin" der dururum..

allah'ın işine karışmayı sevmiyorum biliyor musun? ama yine de arada isteklerimi söylemeden de duramıyorum.

rahatlıyorum edince. e olduğunu duyar ya da görürsem ki çok canım yanmış ve hala daha kanıyorsa yaram...

oh olsun diyorum..

bu iş böyle.. canımı yakanın canı yansın..