15 Temmuz 2010 Perşembe

hastalık hastası

moliere'den alıntılar yok burada. eğer öyle olsaydı le malade imaginaire olurdu başlık. ya evet, o kadar entelektüelim ki ecnebi eserlerin orijinal adlarını ezbere bilebiliyorum.

ama konumuz kendim. bizzat ben. içinde bulunduğum salak ötesi durum.

16 yaşımdayken ilk defa bayılmam sonucu -sınfın orta yerinde- o günden sonra "acaba ben niye bayıldım? ya hastaysam? ya kansersem?" gibi andaval sorular beynimi kemirip durdu. arkadaşlarımı da telaşlandırmıştım.
-burnundan kan geliyor mu?
-ıh ıh.. gelmiyor :(
-gelseydi, kan kanseri derdim :/

16 yaşında, sosyal bölümünde okuyan lise ergeni genç kızımız söyledi bunu bana. şimdi kendileri tiyatrocu oldu, orası apayrı bir konu.

çok geçmeden herkesi bezdirdim. durup durup ağlamalar, sağlık ansiklopedilerini hatim etmeler falan derken halam farkına vardı durumun. sonra doktor yolunu tuttuk annemle.

her doktorun yaptığı gibi neyim olduğunu sormaya başladı.
-başım dönüyo, bayılıyorum (1 kere bayıldım yalnızca), midem bulanıyo. kanser olabilir miyim sizce?
-ne?!?! kızım sen kaç yaşındasın?
-16
-okuyo musun?
-evet. lise 2deyim.
-inanamıyorum sana! nasıl bu kadar cahil olabilirsin! kanser o kadar kolay bir hastalık mı? nasıl böyle düşünüyosun?

yerin dibinin dibini gördüm yemin ederim. suratım ilk defa pancar rengini aldı.
sonuç olarak kanser değilmişim, vitamin eksikliğinden dolayı olduğunu ve kahvaltı yapmadan evden çıkmamı söyledi. ilaveten passiflora verdi.

bu deneyimden sonra sırasıyla kendimi çeşitli kanser hastalıklarında ve meniere sendromunda buldum.
sürekli kulaklarım çınlıyordu bir ara. baş dönmesi, mide bulantısı cabasıydı. staj yaptığım yerdeki patronum güvendikleri doktorlarına yönlendirince ortaya çıkmıştı. sendromun başında yakaladık sendromu.
bundan sonra en sıkı sebeplerimden biri oldu meniere sendromu.

şimdilerde yine bir yerlerimde bir şeylerin ürediğini, türediğini var sayıyorum. meme kanserinden mide kanserine gidip geliyorum.

neden bilmiyorum, ölümüm bu kanserlerden birinden olacak. ya da kafayı yiyip kendime bir şey yapacağım..

işte böyle hastalık hastasıyım..
allah rahmetimi eylesin..

2 yorum:

galove dedi ki...

ehhe. bir ara bende de hafif başlamıştı öyle birşey ama sonra geçti. şimdi kolum kopsa doktora gitmiyom o derece. bi keresinde zehirlenmişim gene de gitmedim hahhaha

Holy Go-Nightly dedi ki...

yuhhhh :) olm naptın sen?
o kadar ilgisiz de olmamak lazım