canım ablamın oğluşu poyrazın iki gün önce birinci yaş günüydü.
poyraz'ı ne kadar sevdiğimi bilmeyen kalmadı. çocukları sevmem ama poyraz benim için çok özel.
özellikle annesinden ötürü.
ablamla üç sene önce tanıştık ekşi sözlükten. yazdığım yazılar hakkında yorumlarla yavaş yavaş ilerliyordu arkadaşlığımız. birden psikologum oluverdi. psikologtan da ziyade akıl hocam.
yaşadığım kötü günlerde hiç yüzünü görmeyerek destek aldım ondan.
11 aralık 2011 tarihinde ilk defa sesini duydum. telefonun diğer ucunda geberircesine ağlarken beni yatıştırıyordu.
o kadar benzer yönümüz ve benzer acılarımız var ki..
benzer acılarımız götümüze asla takmayacağımız şeyler aslında.
aşk meşk, gerizekalı erkeklerin bizlere çektirdikleri..
lakin gönül ferman dinlemiyor. hepiniz biliyorsunuz.
o da biliyordu.
ve bu kadının bana söylediği -bu konudaki- her şey çıkıyor.
benzer yönlerimiz, sevdiğimiz insan için tek olmak istiyoruz.
bunun mümkün olmadığını bile bile hem de.
kıskançlık damarlarımızda akan bir kan adeta.
sevmek bizim için bu işte. bizi çok sevene her şeyimiz feda.
sevmeyenin de burnundan getirebiliyoruz hayatı.
poyraz'a da, sana da ve tüm sevdiklerine allah uzun ve mutlu ömürler versin ablacım benim..
seni çok seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder